

Se diz que as crisis son oportunidaz pa reflesionar sobre o sentiu d’a vida y ubrir nuevas finestras de posibilidaz. En un mundo asimetrico y esterizau por a tragedia i bi-ha días que se fa difizil vivir. En ocasions dica imposible. Manimenos, quiero pensar que no podrán con este milars de corazons fuertes que traquían en o tuyo peito, os de tantos y tantos dozens que día a día sustienen con o suyo entrega a riseta d’as nuestras creaturas.
Quiero rescatar dos enseñanzas que nos ha dixau a istoria rezién: a nezesidat de promozionar contenius interdisziplinars y/u transdisciplinares y a importanzia d’aprender a vivir y conoxer a soziedat pa millorar-la. Cal levar a la nuestra realidat ixas dos zertezas pa no repetir horizontes ronicos. Dito d’unatro modo: competenzias y aprendizache colectivo.
As competenzias son asunto nuclear porque fazilitan o desembolique d’as capazidaz, pero no tienen fazil encaxe. Asinas, emos de tener fe en a interpresa que acometemos y trobar compañeras y compañers que consideren posible vivir en común. D’unatro, escuitemos a l’aprendizache colectivo que nos convida a conversar con nusatros mesmos, con os de demás, con l’entorno, con lo intanchible, con a sorprendén realidat, pus a conversazión y o debate son fuens de riqueza, conisión con o saber y vinclo con a comunidat. Y tot ixo en una escuela alexada d’o vertigo y prosima a lo susiego que nos aduye a respetar a singularidat d’as personas.
Fablabanos d’un mundo imprevisible que se sustiene en a fragilidad y vulnerabilidat umana. Por ixo cal educar en y pa la inzertidumbre ficando en as comunidaz educativas chicotas zertezas a partir d’a fraternidat y a convivenzia constructiva. Por ixo se trata d’educar en a vida y pa la vida.
Foto: JAIME PERPINYÀ

Esta obra está bajo una Licencia Creative Commons Atribución-NoComercial-SinDerivadas 4.0 Internacional.